RUV FLYTUR RÓG FYRIR ÖFGAMENN

RUV FLYTUR RÓG FYRIR ÖFGAMENN

 

 

Hvað eftir annað flytur RUV brenglaðar og ógagnrýnar´fréttir´og fullyrðingar beint orðaðar úr Icesave-munni Jóhönnu og co. og liggur við að þau fái að flytja Icesave-fréttirnar sjálf.  Og það er alveg sama hvort það er silfur-egillinn, Spegillinn, sjónvarpsfréttir, útvarpsfréttir eða vefurinn.  RUV er andstyggilega meðvirkt Icesave-stjórninni.

 

Nógu er nú slæmt að ríkisstjórn landsins, ef stjórn skyldi kalla, skuli detta í hug að nota skrípa-orð eins og ICESAVE-LÁN  og ICESAVE-SKULDBINDINGAR  yfir fjárkúgun bresku, hollensku og íslensku Icesave-stjórnanna.  En verður RUV endilega að hafa vitleysuna upp gagnrýnislaust og skaða íslensku þjóðina sem þeir vinna fyrir???  Halda þeir kannski að þeir vinni fyrir Jóhönnu???  Erum það ekki annars við sem erum rukkuð um RUV-nauðungarskattinn?  Jú, nú skal nota RUV-skattinn okkar til að flytja róg um Icesave-sekt okkar og Icesave-skuld okkar í þágu hagsmuna gjörspilltra pólitíkusa.

   

Oft þegar Jóhanna fær lygakast og kallar Icesave "LÁN FRÁ BRETUM" OG "OKKAR SKULDBINDINGAR ", hefur RUV það eftir henni orðrétt.  Orðið ICESAVE-LÁN var notað í RUV núna á dögunum.  Þarna notar sjálfur útvarpsstjóri RUV þetta orð án nokkurrar gagnrýni: Ríkisstjórnin svarar á morgun.   Og það kom víst beint frá Jóhönnu Sigurðardóttur og skal engan undra.  Þarna notar RUV orðskrípið ICESAVE-SKULDBINDINGARNAR, líka beint eftir Jóhönnu Sig.: Formannafundi lokið.

 

Og egillinn hlutdrægi er verstur.  Maður þarf að vera steinsofandi til að lesa ekki í gegnum langvarandi EU og Icesave áróðurinn í honum.  Það er mikil skömm að svo hlutdrægur maður skuli halda langan og vikulegan umræðuþátt í RUV okkar og móta þannig hættuleg og röng sjónarmið um þrælalög gegn börnum og foreldrum þessa lands.  Hann er að skaða okkur.  Það ætti að leggja niður egilinn sem eina stjórnanda þáttarins.  Það hlýtur að vera krafa landsmanna sem kæra sig ekki um að verða lagðir undir ok og vald EU og þeirra ólögmætu Icesave-kröfur.

 

Það er mikil skömm að hann skuli líka halda úti hlutdrægri vefsíðu, þar sem mönnum sem verja landið er iðulega kastað út og þeir kallaðir öfgamenn.  Nokkrir menn, sem hafa verið að skrifa gegn hinni ólöglegu ríkisábyrgð á Icesave í vefinn hans, hafa skýrt frá að þeim hafi verið kastað út af járnsíðu egilsins og hann lokað á þá.  Samt fá öfga-EU-sinnar endalaust að bulla í vefnum hans, og ranglega kalla menn, sem vilja eðlilega halda sjálfstæði landsins og ríkisins, AFDALASINNA og EINANGRUNARSINNA.  Og öfga-Icesave-sinnar fá líka að bulla þar um Icesave-ríkisábyrgð og Icesave-skuld okkar og fá ranglega að kalla menn sem verjast nauðunginni, ÞJÓÐREMBUR og ÖFGAMENN.  Nei, þeim er ekki kastað út.

     

Það er vita augljóst hvar egillinn stendur í EU og Icesave og að hann er EKKI hlutlaus.  Ætti svo hlutdrægur maður að stýra þætti með svo miklu áhorfi í miðli sem við borgum fyrir með nauðungarskatti?  Í útvarpi okkar landsmanna???  Hann hefur sjálfur ranglega kallað menn, sem eru andvígir ólöglegri Icesave-kröfunni, öfgamenn.  Eru þá Jón Steinar Gunnlaugsson, Lárus L. Blöndal, Magnús Ingi Erlingsson, Ragnar Hall, Sigurður Lindal, Stefán Már Stefánsson og Ögmundur Jónasson öfgamenn???  Er það?

 

Hverjir eru í alvöru öfgamennirnir?  Menn sem verjast gegn ólöglegri fjárkúgun?  Menn sem vilja verja mennsku og æru sína og barnanna sinna?  Menn sem vilja ekki að börnin þeirra verði niðurlægðir skulda-þrælar auðmanna og glæpamanna af völdum yfirgangs-pólitíkusa?   Nei, þeir eru ekki öfgamennirnir hér.  Hinir, glæpamennirnir og pólitíkusarnir, sem ætla að koma ólögmætu okinu yfir fólkið - breskir, hollenskir og íslenskir stjórnmálamenn, og menn í stjórn EU sem knýja á ríkisábyrgð á Icesave, þó þeir hafi næg lagarök gegn ríkisábyrgð, og allir hollustumennirnir - eru ÖFGAMENNIRNIR.

 

Athugasemdir

[Jón Ríkharðsson, 23.2.2010 kl. 22:02]

Þetta er frábær pistill Elle, mér finnst hressandi að lesa skrif á svona góðu og kjarnyrtu máli. Þú skrifar af miklum tilfinningahita. Það liggur við að rólegheitamaður eins og ég hoppi upp úr stólnum, sveifli höndum og hrópi; "yes, yes, yes, svona á að gera þetta". En til að skelfa ekki mína ástkæru eiginkonu með miklum látum, læt ég mér nægja að segja aðeins, takk kæra Elle og meira af þessu.

[Helga Kristjánsdóttir, 23.2.2010 kl. 23:12]

 Yes,Yes,Mr.Jón,ElleE er engri lík. Ég var hoppandi í morgun er hlustaði á útv. Sögu. Því miður getur þessi stöð ekki enn þá flutt sínar eigin fréttir,verða að fá þær frá Bylgjunni. Klukkan 2 voru stuttar fréttir, tvær að tölu ,sú fyrri um að ákveðinn hundraðshluti Svía,sem spurðir voru,hvort Íslendingum bæri að borga Icesave ,sögðu já.Minnir það hafi verið 70% eða meir. Er það nú frétt,hvað kemur okkur við hvað Svíum finnst e.hv. á götunni,sem ég af biturri reynslu trúi að matreiddar spurningar hafi verið lagðar fyrir þá . Man ekki hina(glöp)  en álíka,ég er að trompast. Kveðja og takk.

[Elle_, 24.2.2010 kl. 00:09]

Yes, yes, thank you guys, Jón and Helga! -_-

[Elle_, 24.2.2010 kl. 00:37]

En þetta var ekkert svar.  Lélégt svar.  Já, það er orðið skammarlegt að RUV skuli ekki nánast yfirheyra ÖFGA-STJÓRNINA í hvert einasta sinn sem heyrist eitt aukatekið púst í þeim.  Ynni ég fyrir RUV yrðu þau að þola lygamæli í hvert sinn sem þau opnuðu lygadósirnar.  Nú fengi ég hinsvegar ALDREI vinnu við RUV. . . . .   

[Halldór Björgvin Jóhannsson, 24.2.2010 kl. 08:48]

Þetta er frábær pistill Elle, mér finnst hressandi að lesa skrif á svona góðu og kjarnyrtu máli. Þú skrifar af miklum tilfinningahita. Það liggur við að rólegheitamaður eins og ég hoppi upp úr stólnum, sveifli höndum og hrópi; "yes, yes, yes, svona á að gera þetta".

Sammála þessum ræðumanni, flott grein 8)

[Ómar Geirsson, 24.2.2010 kl. 09:09]

Blessuð Elle.

Ég er stoltur þegar fulltrúar leppstjórnar AGS kalla mig öfgamenn. 

Á árunum milli 1939-1945 voru margir svona öfgamenn í Evrópu sem skyldu ekki það samhengi hlutanna að sá sterki og ósvífni mætti fara sínu fram.   Svona öfgamenn sprengdu upp verksmiðju í Noregi við Telemerk og hindruðu aðgang hins sterka að þungavatni.  Þess vegna til dæmis var fyrsta kjarnorkusprengjan ekki sprengd yfir London..

Þá eins og núna voru til menn eins og egillinn sem unnu fyrir þann sterka og býsnuðust þetta ógurlega yfir öfgamönnum.  Einn hét William Joyce (lord Haw Haw), hann var mjög iðinn á þessum árum að tilkynna bretum að þeir væru leiddir af öfgamönnum og ættu að losa sig við þá og semja við hinn sterka um "skuldbindingar" sínar.  Þessar meintu skuldbindingar fólust í afhendingu lands og gæða, þó held ég að gæðin hafi ekki náð 2/3 þjóðarframleiðslu, en þetta voru nokkur herskip og flugvélar sem hinn sterki vildi.  Nú svo vildi hinn sterki að bresku öfgamennirnir hættu að skipta sér af innheimtu hans á skuldbindingum annarra þjóða á meginlandi Evrópu, og þar voru líka öfgamenn að flækjast fyrir.

Lögmæti þeirra skuldbindinga sem hinn sterki var að innheimta voru mjög ótvíræðar, alveg eins og þær skuldbindingar sem Jóhanna er alltaf að tala um og öfgamenn eru alltaf að rífast yfir, og um þær var ekki hægt að deila.  Þær voru löghelgaðar með hnefarétti hins sterka, og aðeins öfgamenn rífast um slíkt eins og egillinn bendir réttilega á.  

Og þetta lögmæti er aldagamalt eins og hagfræðingurinn John Kay bendir á í Financial Times, "Our rationale for bullying the people of Iceland is the rationale of all bullies: we are doing it because we can. Or because we thought we could".  Seinni setningin sem lýsir vissu "efi" eða óvissu stafar aðallega að andspyrnu öfgamanna.  

Þess vegna varð hinn sterki að lúta gras árið 1945 og hinn viljugi fjölmiðlamaður, Lord Haw Haw var skotinn bara sí svona af öfgamönnum, samlöndum sínum.  Þeir höfðu engan húmor fyrir samstarfi hans við hina sterku óvinaþjóð, það hvarflaði til dæmis ekki að þeim að bjóða honum til London, og gera hann að þáttastjórnanda hjá BBC, þó hafði maðurinn mjög fræga útvarpsrödd.

En reiðir öfgamenn eru oft húmorslausir og skamma oft hina víðsýnu samstarfsmenn hins sterka sem kúgar, afsakið innheimtir lögmæta skuld vegna þess að hann getur það, og þarf ekki úrelt skrifræði eins og dómstóla til að löghelga kröfu sina fyrst.  

Enda hver þarf aðstoð dómstóla til að innheimta meinta skuld hjá smáþjóð, þegar þessi sama smáþjóð á svona marga siglda menn alþjóðahyggjunnar sem vilja allt gera til að aðstoða við innheimtuna eins og hún væri þeirra eigin.  

Og svo koma öfgamennirnir og eyðileggja allt Elle, krefjast þjóðaratkvæðagreiðslu, eins og almenningi komi það eitthvað við hvort hann greiði skuldir höfðingja sinna.  

Var ekki búið að spyrja egilinn og sagði hann ekki já???

Til hvers að spyrja fleiri???

Kveðja að austan. 

[Elle_, 24.2.2010 kl. 11:02]

Dóri, ert þú þá með í ´öfgaflokknum okkar'?  Já, við öfgamenn, sem ekki viljum sættast á kúgun, eigum víst allt vont skilið.  Líka að vera kastað út af járnsíðunni.  Kominn tími til að fjölmiðlar landsins hætti að vera talpípur Icesave-öfga-stjórnarinnar.  Lágmarks-krafa af RUV.  AMX, Andríki (þjóðarviljinn) og Morgunblaðið hafa þó verið ómissandi gegn Icesave. 

Ómar, jú, egillinn sagði svo sannarlega já.  Hann vogaði sér einu sinni í RUV okkar að spyrja mann, hvort við ættum ekki bara að skrifa undir hvað sem væri og semja seinna!?   Og þá var verið að pína gjöreyðileggjandi ICESAVE 1 í gegnum löggjafarvaldið af alvöru ríkisstjórnar-öfgamönnum.  Læt hér inn pistilinn eftir John Key, sem þú vitnar í, Ómar.  Tekinn beint úr The Financial Times.  Og það er opið fyrir comment: 

 

COLUMNIST
John Kay

Iceland should stand up to shameful bullying

By John Kay

Published: February 23 2010 20:29 | Last updated: February 23 2010 20:29

When Scotland’s two largest banks were rescued in 2008, their combined gross liabilities totalled more than half a million pounds for each man, woman and child in the country. Most Scots do not have half a million pounds; indeed, many Scots will not earn half a million pounds in their entire working lives. But this does not matter, since the sum is irrelevant. The liabilities of the Scottish banks are plainly not liabilities of the Scottish population, either legally or morally. This would not change one bit if Scotland had an independent government. These points are so obvious that they should hardly need to be made.

That brings us to the referendum planned in Iceland for March 6. The Icelandic situation is a bit more complicated, but the essentials remain the same. The European Union requires that member states allow each other’s banks to seek deposits throughout the Union (and Iceland) under a passport scheme. If the bank operates a branch in another country, the home country is responsible for supervision; if the bank fails, depositors are entitled to compensation in the home country. If the bank operates a subsidiary in another country, that subsidiary will be supervised there and depositors must look to their own country’s deposit protection scheme.

One of the two large Icelandic banks – Kaupthing – operated in the UK through a subsidiary, and the other – Landsbanki – operated through a branch. Supervision was lamentable in both cases. Well before the collapse of Lehman, both institutions were obviously close to the rocks, if not heading directly towards them. Encountering difficulty raising wholesale finance on competitive terms, Kaupthing and Landsbanki sought to raise retail deposits aggressively in the UK.

When these Icelandic banks failed, depositors were entitled to look to the relevant deposit protection scheme for compensation, as EU rules require. These rules forgot, however, to require that these deposit protection schemes had the resources to pay such compensation. Iceland’s scheme had negligible reserves and operated in a bust financial system. In 2008-09, Britain’s Financial Services Compensation Scheme paid out £19.9bn ($30.8bn) and imposed levies of £170m.

Both the Icelandic and British schemes therefore turned to the only possible source: their own taxpayers. The Icelandic government does not have the £3.5bn needed to cover its shortfall. The British government does not have the £20bn needed to cover its own shortfall either. But Britain has 56m people, Iceland 320,000. In the British case, but not the Icelandic, the difference could be hidden within the overall totals of public borrowing.

The assertion that depositors in Kaupthing and Landsbanki have a claim on ordinary people who were too prudent to put money there, or did not have any money to deposit in the first place, has little justice or legal basis. The public might more reasonably be asked to rally round if Britain and the EU acknowledged their own responsibility for past failures or had serious plans to prevent a recurrence.

The passport scheme failed at its first significant test: it is intolerable that weak banks should offer greedy depositors above-market rates backed by government guarantees. Processes for the resolution of failed financial institutions proved inadequate. The only satisfactory means of dealing with these problems requires that banks match their deposits with safe assets ring-fenced within the jurisdiction in which the deposits are collected. The proposition that better regulation in all 27 member states will in future prevent cross-border failures of retail banks is risible.

Our rationale for bullying the people of Iceland is the rationale of all bullies: we are doing it because we can. Or because we thought we could. Now Iceland again has the upper hand. If the vote on March 6 goes ahead the public will be given its first opportunity to reject the claim that it must take financial responsibility for the failures of banks and bankers. That will be a game-changing event, which is why Britain and Holland are negotiating. We should be ashamed of ourselves.

[e-mail]
More columns at www.ft.com/johnkay

http://www.ft.com/cms/s/0/46ef02dc-20b2-11df-9775-00144feab49a.html 

 

[Halldór Björgvin Jóhannsson, 24.2.2010 kl. 12:59]

Dóri, ert þú þá með í ´öfgaflokknum okkar'?  Já, við öfgamenn, sem ekki viljum sættast á kúgun, eigum víst allt vont skilið.

Það er víst Elle. 8)

[Elle_, 25.2.2010 kl. 00:09]

Dóri, þú ert svo hæverskur í orðum að ég hef ekkert svar núna nema: Hverjum dytti í hug að þú gætir verið öfgamaður???  Hvílíkt rugl að kalla rölegheitamenn öfgamenn fyrir að verja ærlegan málstað.  Ekki er nú öll vitleysan eins, segi ég.